کارنامه مردود زیست محیطی شهرداری
سلامت نیوز:بیانیه محیط زیستی یکی از کاندیداها که بنا به ادعای ستاد انتخاباتی این کاندیدا دربرگیرنده سیاستهای زیست محیطی دولت آتی اوست، روز گذشته در حالی منتشر شد که بسیاری از کارشناسان و گروههای محیط زیستی، کارنامه محیط زیستی او را در دوران ۱۲ سال مدیریت شهر تهران مردود و غیر قابل توجیه عنوان میکنند.
به گزارش سلامت نیوز، روزنامه ایران نوشت: قالیباف که در طول سالیان گذشته نیز به دلیل تخریب های گسترده فضاهای سبز شهر تهران به بهانههای عمرانی، گروههای محیط زیستی را مقابل خود قرار داده بود حالا این بار درصدد جبران برآمده و بیانیهای را منتشر کرده اما هیچ گونه سیاست و برنامه و طرح و یا وعده هدفداری در این بیانیه مشخص نشده است. با این حال در واکنش به انتقادات این کاندیدا از عملکرد محیط زیستی دولت، حسین فرهادی، مدیر و هماهنگ کننده بزرگترین پویش مخالفت با انتقال آب کشور موسوم به «صدای آب» که در دولت اخیر جدیترین انتقادات را به سیاستهای وزارت نیرو داشته اعلام کرده: «اگر دستاورد دولت یازدهم برای استان چهارمحال و بختیاری را صرفاً فقط لغو تونل اهریمنی بهشت آباد بدانیم، برای همیشه تاریخ باید قدردان او باشیم. بنابراین افراطیون در نقد دولت فعلی کم لطفی نکنند.»
در همین حال حسین آخانی، زیست شناس و عضو هیأت علمی دانشکده علوم دانشگاه تهران که یکی از جدیترین منتقدان سیاستهای زیست محیطی کشور در دو دهه اخیر است، گفت: شما میدانید که من هیچگاه جانب هیچ گروه سیاسی را نگرفته و چشمم را به روی حقیقت نبستهام و همیشه و در هر دورهای منتقد بودم اما در مورد عملکرد زیست محیطی مدیریت شهری تهران در ۱۲ سال گذشته با دلیل و فارغ از هرگونه برخورد هیجانی و احساسی میگویم که نمره محیط زیستی ایشان بسیار منفی و در حد صفر بوده است.
این مدرس برجسته دانشگاه افزود: مهمترین ایرادی که میشود گرفت این است که مدیریت شهر تهران در این مدت بیش از هر دوره دیگری از اصل و نگرش توسعه پایدار در نظام مدیریت شهری و شهرسازی غافل شد و به جای آن نگرش سازهای و بتونی را پیاده کرد و امروز نتیجه این را میتوانیم در تمامی حوزههای عملکرد شهرداری تهران از فضای سبز و حمل و نقل و ترافیک گرفته تا شهرسازی و… ببینیم. به عنوان مثال برای دوطبقه کردن اتوبان صدر، حدود ۲ هزار میلیارد تومان هزینه کردند در حالی که این خودش یکی از منابع اصلی آلودگی هوای شهر تهران است چون با این کار مردم را به جای تشویق به استفاده از حمل و نقل عمومی، به استفاده بیشتر از وسیله نقلیه شخصی تشویق کردند. تونل نیایش و توحید هم نمونه دیگری از این تفکرات سازهای و ناپایدار شهرداری بود در حالی که من محاسبه کردم با مجموع این هزینههایی که برای این سه پروژه شد میتوانستیم ۷۶ کیلومتر مترو احداث کنیم.
آخانی افزود: دومین ایراد، توسعه تراکم فروشی در شهر تهران بود که نتیجه آن امروز حدود یک میلیون واحد مسکونی خالی در شهر تهران است و این درست مانند انفجار بمب اتم در یک جامعه است، نتیجه این سیاست غلط و شهر فروشی مهاجرت گسترده به شهر تهران است به طوری که امروز کمتر خانواده شهرستانی را میبینیم که خانهای در تهران نداشته باشد و یکی از اعضای خانوادهاش در این شهر مشغول نشده باشد. حالا شما ببینید فقط برای این تعداد واحد مسکونی خالی یا خانههایی که شاید فقط چند روز در سال میزبان صاحبانشان باشند چقدر طبیعت ما به عنوان معدن برای تولید شن و ماسه و سیمان و سنگ در جای دیگری از این مملکت خراب شده تا این سازهها در تهران بنا شود و این تراکم فروشی، ردپای اکولوژیکی سنگینی برای طبیعت کشور به جا گذاشته که نتیجه همین تخریبها امروز طوفانهای شن و ریزگردهایی است که حتی شهر تهران را درمی نوردد چون عمده این معادن در اطراف تهران در البرز و هراز و شهریار و… فعالیت دارند.
این مدرس دانشگاه افزود: در زمینه حمل و نقل عمومی باید بگویم اگرچه مترو در مقایسه با دورههای قبلی گسترش بیشتری پیدا کرد ولی با توجه به درآمدهایی که شهرداری در این مدت داشت این توسعه میتوانست خیلی بیشتر باشد ضمن اینکه در توسعه ناوگان اتوبوسرانی هیچ کاری نشده و اینقدر این شبکه اتوبوسرانی کند و ضعیف و بیبرنامه است که عملاً جز قشر سالمند و طبقه بسیار کم درآمد اکثریت ترجیح میدهند از آن استفاده نکنند در حالی که فقط با پول ساخت اتوبان صدر میشد کل تهران را به شبکه مینی بوسرانی برقی که این روزها در بسیاری از کشورها مورد استفاده قرار میگیرد تجهیز کنند.آخانی همچنین تخریبهای گسترده پارک های جنگلی و قربانی کردن باغات پایتخت را برای توسعه ساخت و سازها و راه ها از دیگر اقدامات مخرب شهرداری تهران برشمرد و گفت: دریاچه چیتگر نمونه دیگری از خطاهای زیست محیطی مدیریت شهری بود که در این بحران کم آبی، کشاورزان جنوب تهرانی را از آب محروم کرد تا دریاچهای ساخته شود که نتیجهاش جز بوی بد متعفن و پشه چیز دیگری برای ساکنان اطرافش نداشت، اما بدترین پروژه شاید تخریب رود درههای تهران بود که نمونه آن پروژه پارک نهجالبلاغه و درکه عملاً زیباترین رود دره تهران که پوشش انبوهی از گیاهان و درختان و درختچههای بومی منطقه و از جمله گونه نادر ارکیده گل درشت ایرانی را در خود داشت کلاً با بتون و سیمان نابود شد و این بزرگترین ظلم به تهران بود.
آخانی افزود: در کجای دنیا پوشش طبیعی گیاهی و رودخانه را از بین میبرند و به جایش بتون و سیمان و چمن و درختان غیر بومی میکارند که بعد هم نیاز فراوان به شبکه آبرسانی و منابع آبی داشته باشد؟ متأسفانه توسعه فضای سبز مصنوعی و وارد کردن گونههایی که سازشپذیری با اقلیم شهر تهران دارند از اشتباهات فاحش مدیریت شهری بوده که هزینههای هنگفتی را به شهرداری تحمیل کرده و پول های زیادی به جیب پیمانکاران ریخته و در عوض شهر از اندوختههای طبیعی خودش که کارکرد اکولوژیک بالایی داشتند محروم شد چون همه جا درختان را قربانی چمن کاری و گل های زینتی کردند.نتیجه همین نگاه غیر کارشناسی به فضای سبز، هجوم سفید بالکها یا مگس سفید به تهران بود که به خاطر وارد کردن گونه غیر بومی توت امریکایی و کاشت گسترده آن در تهران به وجود آمد و امروز به فاجعهای برای شهر تهران تبدیل شده چون این حشره اصلیترین مأمن و زیستگاهش همین توت امریکایی است.