مقالات
مهاجرت متخصصان سلامت به دلیل حقوق بالاتر در کشورهای همسایه
عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس گفت: بدیهی است که پزشکان و پرستاران برای ارائه خدمات مؤثر، نیازمند دریافت حقوق و مزایای مکفی هستند و بسیاری از کشورهای منطقه با پرداخت حقوق بالاتر به جذب نیروی متخصص از کشور ما میپردازند که این نیز به مهاجرت کادر درمان دامن میزند.
احمد آریایینژاد نماینده ملایر در مجلس شورای اسلامی، در گفتوگو با خبرنگار مجلس خبرگزاری فارس، در خصوص کمبود پرستار گفت: در سالهای اخیر، نیاز کشور به پرستاران، پزشکان و متخصصان درمانی به دلیل افزایش بیماران روبهرشد بوده است. وی افزود: کاهش این نیاز، بیش از هر چیز، وابسته به گسترش اقدامات پیشگیرانه و تقویت مراقبتهای بهداشتی اولیه است.عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس خاطرنشان کرد: تجربه نشان داده هرگاه توازن میان پیشگیری، تولید و ارائه خدمات درمانی بر هم میخورد، جامعه با هزینههای سنگینتر درمانی و کمبود نیروی کار مواجه میشود.آریایینژاد تصریح کرد: سبک نادرست زندگی، ضعف در مدیریت منابع و توجه ناکافی به برنامههای پیشگیرانه، از عوامل اصلی افزایش بیماران و فشار بر نظام درمان کشور است.وی ادامه داد: بدیهی است که پزشکان و پرستاران برای ارائه خدمات مؤثر، نیازمند دریافت حقوق و مزایای مکفی هستند، اما محدودیت منابع مالی، تأمین این نیاز را دشوار کرده است.نماینده ملایر اظهار کرد: در همین حال، بسیاری از کشورهای منطقه با پرداخت حقوق بالاتر به جذب نیروی متخصص از کشور ما میپردازند که این نیز به مهاجرت کادر درمان دامن میزند.این نماینده خانه ملت با بیان اینکه یکی از راهکارهای اساسی، افزایش تولید ثروت ملی در کنار صرفهجویی و مدیریت بهینه منابع موجود است، گفت: با برنامهریزی درازمدت، میتوان طی چند سال، نیاز به خدمات درمانی را از طریق آموزش عمومی، ارتقای سبک زندگی سالم و تقویت نظام پیشگیری کاهش داد.وی تأکید کرد: این امر مستلزم آن است که بودجه و اولویتهای نظام سلامت، بهجای تمرکز صرف بر درمان، به پیشگیری و سلامت عمومی نیز اختصاص یابد.
عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس افزود: در حال حاضر، به نظر میرسد نقش و جایگاه معاونتهای پیشگیری و سلامت در مقایسه با معاونت درمان کمتر دیده میشود؛ حالآنکه موفقیت پایدار در حوزه سلامت، تنها با همکاری و همافزایی این بخشها امکانپذیر است.آریایینژاد در پایان اظهار کرد: همان گونه که در ساخت یک بنا، ابتدا نیاز به استحکامبخشی و رفع ضعفهای ساختاری است، در نظام سلامت نیز باید پیش از هر چیز زیرساختهای اساسی پیشگیری و مراقبت اولیه را تقویت کرد و سپس به بهبود سایر بخشها پرداخت.
