اخلاق پزشکی در هومیوپاتی

هر دانشجوی طب هومیوپاتی برای فارغ التحصیل شدن در این رشته باید حداقل تاثیرات دو داروی هومیوپاتی را روی بدن خود آزمایش و آن‌را به عنوان بخشی از پایان‌نامه‌اش ارائه دهد. شاید در نگاه اول این امر غیر‌اخلاقی به نظر برسد، اما واقعیت این‌ است که داروهای هومیوپاتی به هیچ وجه خطرناک نیستند و اگر هم عوارضی داشته باشند، بسیار جزئی و موقتی است. با این حال از نظر برخی افراد اینکه داروهای هومیوپاتی عوارض زیادی ندارند، توجیه خوبی برای وضع این قانون نیست. آیا بهتر نبود این داروها به گونه‌ای دیگر امتحان شوند؟ در جواب این سوال باید گفت این روش بهترین راه برای نشان دادن احترام پزشک به حقوق بیمار است. پزشکی که خود طعم تلخ داروهایش را چشیده باشد، به سختی می‌تواند برای بیماران به راحتی و با ولخرجی چنین داروهایی را تجویز کند. به قول یکی از اساتید برجسته جراحی، آقای دکتر فرخ سعیدی، اگر هر یک از دانشجویان پزشکی فقط یکبار به عنوان بیمار روی تخت بیمارستان بخوابند، متوجه خواهند شد که چرا همیشه حق با بیمار است. این اصل مهم سبب شده که اساتید هومیوپاتی با وجود مخالفت‌های ناآگاهانه، همواره روی این اصل تاکید داشته باشند که پزشکان هومیوپات حتما باید خود دارویهایشان را امتحان کنند. داروهای هومیوپاتی بسیار رقیق هستند، از این روعوارض بسیار کم و گذاریی دارند. از سوی دیگر آزمون دارویی اصلی‌ترین روش ثبت، بررسی و تحقیق روی تاثیرات درمانی داروهاست. به همین دلیل در هومیوپاتی برخلاف طب کلاسیک داروها قبل از وارد شدن به کتب دارویی، بارها و بارها روی افراد سالم بررسی و جنبه‌های مختلف آن از فیلتر دقیق و موشکافانه صدها پزشک و داروساز عبور داده می‌شود. روش کار اینگونه است که داوطلبان داروها را مصرف کرده و علائم بیماری حاصل از خوردن دارو را با دقت گزارش می‌کنند. داوطلبان آزمون دارویی، باید از صحت و سلامت کامل جسمی و روانی و عقلی برخوردار باشند. هیچ داوطلبی از دارویی که مورد آزمون قرار می‌گیرد، باخبر نیست. سپس این گزارش‌ها توسط محققین جمع‌آوری و آنالیز شده و علائم مشترک و پر رنگ آن استخراج می‌شود. مححققان در ادامه پس از آنالیزهای مکرر و راستی آزمایی‌های آماری ، این علائم را تحت عنوان تاثیرات درمانی داروها به ثبت می‌رسانند.

منبع: سلامتیسم